İşsizken Çalışıyormuş Gibi Davranmak Hatta Üzerine Para Vermek Kendinizi Nasıl Hissettirir?
İş arayan veya mevcut işini değiştirmek isteyen kişilerle konuşurken vurguladığım konulardan biri de iş aramanın ciddiyetle ele alınması gerektiği oluyor.
İş aramayı da aynen bir işte çalışıyormuş misali ele aldığınızda; bunu ciddiyetle, planlı, programlı kısacası disiplinli bir biçimde sürdürdüğünüzde yaşadıklarınıza dair bakış açınız, yeni çözüm yolları geliştirme yaklaşımınız ve sonuca ulaşma süreniz doğrudan olumlu anlamda etkilenebiliyor.
Bugün BBC Türkçe’de okuduğum haberde Çinli gençlerin sergilediği davranış ise bu konunun ne kadar ileri götürelebileceğine dair örnekleri içeriyordu.
Habere göre genç işsizliği oranı %14 olan Çin’de maaşlı bir iş bulmanın giderek zorlaşmasıyla birlikte bazı genç yetişkinler evde tıkılıp kalmaktansa para ödeyecekleri bir ofise gitmeyi tercih etmeye başladı.
Eksiksiz bir ofis deneyiminin sunulduğu alanlarda bir araya gelen gençler evde oturup beklemek yerine buradaki bilgisayarları kullanarak iş aramaya devam ediyor.
Aynı zamanda sosyalleşme fırsatı sunan bu tip mekanlar kişilerin çalışıyormuş gibi yaptıkları alanlara dönüşmüş durumdalar.
Almanya’daki Max Planck Sosyal Antropoloji Enstitüsü Müdürü Dr. Biao Xiang, Çin’deki “çalışıyormuş gibi yapma” eğiliminin ardında, iş olanaklarının yetersizliğinin getirdiği “hayal kırıklığı ve güçsüzlük duygusunun” yattığını savunuyor.
Tüm bu okuduklarım işsizliği deneyimleyen kişilerin maddi/manevi tatmin sağlamanın haricinde -mış gibi yaparak ofis yaşamını deneyimledikleri bu tarz mekanların bir tür sığınak olduğunu düşündürdü.
Diğer taraftan kapitalizmin farklı zamanlarda değişik tonlardaki yüzünün işsizlerin durumunu nasıl bir iş ve yatırım fırsatına acımasızca dönüştürdüğünü anımsattı.
Ülkemizde de NEET (Not in Education, Employment, or Training) olarak ifade edilen yani mevcutta eğitim dünyasından uzakta olan ve/veya istihdam edilmeyip evde oturan gençlerimizi düşündüğümde ülkemizdeki gençleri iş dünyasına kazandıracak nasıl bir çalışma yapılabilir konusunu düşündüm.
Çin’deki örnek bir anlamda prova misali de kabul edilebilir ve böylece ümit beslenilen iş dünyasındaki role hazırlanıldığı da söylenebilir.
Asıl mesele yapay zekanın iş dünyasını nasıl dönüştüreceğini konuştuğumuz bir dönemden geçerken artan genç nüfus işsizliğinin nasıl kalifiye bir iş gücüne dönüştürülebileceğinin çözümlenmesinde yatıyor.
O da bir başka paylaşımın konusu olsun.
***