Haritadan Yer Beğenmenin Dayanılmaz Çekiciliğini Hissettiğiniz O An
Eski Türk filmlerinde amir ile memur arasında gelişen diyalogun sonunda yer alan bir cümle vardır ki duyanlarda şaşkınlık yaratır; O zaman git haritadan kendine yer beğen!..
Anlatılmak istenen, zorbalık veya mobing kaynaklı bir tayin veya sürgün edilmektir aslında.
Bugün bile zaman zaman kullanıldığına şahit olduğumuz bu cümle; kişisel bir tercihten ziyade üstü örtülü bir tehditi de içermesinden dolayı iletişimin olumsuz olarak nasıl kullanılabileceğine çok güzel bir örnektir.
23 Nisan 2025 günü İstanbul’da bulunanlar bir daha yaşanmamasını temenni edeceğimiz bir anı deneyimledi.
Benim de hastane ziyareti için yolda minibüste iken yakalandığım deprem sadece yeryüzünü değil hayatımızın günlük akışını da derinden sarstı.
Çoğunlukla öğlene kadar devam eden törenler vesilesiyle açık alanda bulunmaları çoğu ailenin gönlünü ferahlatsa da dönülecek evlerin durumu, akşam olabilecek artçı deprem ihtimali vs. akılları kurcalayıp durdu gün boyu.
Şehirlerimizin bu tür bir afete ne kadar hazır olduğu, kentsel dönüşümden gerçekten neyin anlaşıldığı vb. konular ayrı bir tartışmanın başlığı olmakla beraber çoğu kişi farklı soruların cevaplarını özel hayatlarında yeniden aramaya başladı.
Maslow’un İhtiyaçlar Hiyerarşisi’nin ikinci katmanı olan Güvenlik’in her anlamda sağlanması gerekiyor, değil mi?
Deprem; yaşadığımız, çalıştığımız velhasıl bulunduğumuz her yerin güvenli olması gerektiğini sarsıcı şekilde bize bir kez daha hatırlattı.
Bu olayın ertesi gün okullar tatil edilirken bazı kamu çalışanlarına da idari izin verildi.
Peki özel sektördeki çalışanların durumu ne oldu? İsim yapmış birkaç firmanın çalışanlarına sunduğu deprem çantalarına yer verilen içerikler ile uzaktan çalışılabileceğine dair (reklamvari) paylaşımları psikolojik desteğin önemine ve çalışan esenliğine atfen yapılan paylaşımlar izledi.
Sonra ne mi oldu dersiniz? Herkes tıpış tıpış ertesi gün işine gitti, işte bu kadar.
Tek merkeze yığılan iş ve finans dünyası ne yazık ki ülkemizin beyaz yakalı iş gücünün de bu coğrafyada bulunmasını zorunlu kılıyor.
Her iş kolunun ve mesleğin uzaktan çalışmaya uygun olmadığı aşikar. Bu çalışma şeklinin yalnıza masabaşında iş yapan veya işleri çevrimiçi (online) çalışmaya adapte edilebilecek çalışanları ilgilendiriyor. Bu nedenle de birkaç milyon kişiyi ve ailelerini kapsadığını söyleyebiliriz.
Sizce İşini uzaktan yapabilme ve diğer imkanları olsaydı “ne kadarlık bir iş gücü” İstanbul dışındaki bir şehirde yaşamayı mevcut riskler doğrultusunda tercih ederdi?
Güvenli bir yaşam alanı, İstanbul’da çalışanlardan farksız olan hatta özendirici nitelikteki özlük ve yan haklar sepeti, aidiyet hissini güçlendirici faaliyetler derken kendi isteği ile haritadan yer seçmeye hazır olan kaç kişiden söz edebiliriz?
Kariyer yolculuğunun çizilmiş rotanın dışına çıkmadan döngüsel olarak sürdürülebilir olduğuna dair yaklaşım çok uzun bir süre önce ömrünü tamamladı.
Çalışanların varlıklarını gerek yaşamsal gerekse kariyerleri açısından sürdürebilmeleri artık evrimsel bir kural olan adaptasyonu sağlayabilme kapasitelerinden geçiyor.
Doğal seçimin günün koşullarında makinesel seçime evrilmeye başladığı bugün, gerek yaşamın devamı gerekse kariyerimizin sürdürülebilirliği için başka bir irade bizim adımıza seçim yapmadan önce, kişisel yaşam haritamızda “yer beğenmek” tercihten öte bir zorunluluk haline geldi diyebiliriz.
Şimdi gözlerini kapatıp ve derin bir nefes alarak sor kendine; haritadan yer beğenmeye hazır mısın?
***
Sunduğumuz “ ATS Uyumlu Özgeçmiş Danışmanlığı” hizmetimizin detaylarına ulaşmak için tıklayınız.